Huntington no seu libro, The third wave, (A Terceira Onda, 1991), observou mediante estudos empíricos, que no século XX, o mundo vivira tres grandes ondas democratizadoras acompañadas dunha recensión.
Con esta teoría, Huntington, quería rebater as teorías de principios de século XX onde os politólogos auguraban que o proceso democrático era inevitable, e que tarde ou cedo, os reximenes do mundo rematarían adoptándoo.
Huntington divide estas ondas en tres períodos; A primeira, entre 1828 e 1928, co posterior retroceso de 1942, cando 11 Estados sucumbiron ao fascismo e outras formas de goberno ditatorial; A segunda onda, que chegou co fin da II guerra mundial ata 1962, co seu posterior retroceso, entre os anos 1958 e 1975; e unha terceira onda, (que é a que nos interesa), que se iniciaría a mediados dos 70, coas democratizacións de España, Portugal e Grecia, e que culminaría coa caída da Unión Soviética e coa transición de varias das suas Repúblicas á democracia.
Agora Huntington fainos unha pregunta ¿Iniciouse unha onda adversa?
Datos empíricos dinnos que en 2004 se contaba con 119 democracias no mundo, (vén a supoñer que un 44% da poboación mundial vive baixo un réxime democrático), e que esta tendencia, en principio, esta á alza.
A miña opinión persoal é que as democracias non se deben descoidarse nun dos momentos económicos máis débiles da historia..
Penso que é agora, cando a lealdade democrática dos partidos debería demostrarse, e non ceder ante a sede de poder. É agora, cando os partidos deben arrimar o ombro para saír da crise, (non falo de só de España senón a nivel mundial). Datos científicos demostran que a tendencia en épocas de crise económica, é a suba de grupos políticos radicais de extrema-dereita, ou extrema-esquerda, que teñen o seu cultivo nas frustracións da sociedade (racismo, exacerbado nacionalismo, populismo...), casos como Italia, Francia, Holanda, Austria, Bélxica deberían de advertirnos do perigo.
Os partidos democráticos deberían de coidar isto, e traballar para que os tempos de bonanza volvan outra vez. A economía aínda que non é un factor decisivo, (Ex: Bahrein) é un elemento que "pode propiciar" a democracia, e agora é cando máis se debe estar unidos, e non atender a falsos profetas, caer na desidia política ou o rancor.
Todos, (e falo a nivel mundial), deben remar no mesmo sentido, pois ao mellor fan boa a teoría da terceira onda... e isto será un desastre de proporcións descoñecidas...
Demasiado dramatismo, no crees?, yo pienso que debemos de empezar dejar de pensar en políticas de color, es decir, debemos de pensar que ahora la derecha y la izquierda no existe, solo que queramos mantenerla, es decir:
ResponderEliminarUn país con menos de un 10% de patrones y el resto trabajadores, o un país donde cada uno puede ser dueño y señor de su empresa, donde los patrones son trabajadores,y donde las políticas bien hechas les beneficia a todos.
Pienso que tiene razón es cuando se crece el fanatismo y donde aparecen profetas por todos lados.
Pero nosotros no sabemos pensar por nosotros mismos, y analizar lo que es bueno o malo... Pero que no vengan cuatro mangantes a decirnos que es lo mejor para nosotros y como son de un lado o otro ya decimos que es bueno o malo, según el color de sus siglas....
Síntoo Sara pero non estou de acordo co teu comentario. Sí existen políticas de dereitas, (Demócratas liberais), e de esquerdas, (Social demócratas), cada unha delas, escúdase nuns principios propios, (a groso modo, sinalar que un dos máis importantes é o da liberdade económica e persoal), se ben, te dou a razón en que a tendencia do mercado, e a globalización, favorece ás políticas neoliberais (pero isto é outro debate). Con este articulo, expoño unha teoría que ten unha base empírica, onde podemos apreciar que se nos pode augurar un retroceso das democracias a nivel mundial, (quizais non en seo Europa pero se noutros lugares, Ex.: Rusia), pero ben é certo, que en ciencia política, non existen as teorías parsimoniosas, e isto pode non verse cumprido. Un saúdo e grazas polo teu comentario.
ResponderEliminarDemasiado complejo para mí, los políticos son 90% militantes desde su pubertad, cosa que hace que vivan en una burbuja, y no sepan lo que es ganar una nomina, no sepan lo que es vida de diario, y por esto todo, son personas ajenas a la vida cotidiana.
ResponderEliminarEh impresionante que esto fuera escrito hace un año?
ResponderEliminar