Vou escribires con coñecementos prestados. Ou sexa, coa historia doutra persoa. Só dicir que é real, verídica, e podemos ver que o capitalismo é malo para todos e todas.
A historia comeza nunha familia de dereitas, unha rapaza educada no capitalismo e no estilo de vida medio-alto acaba entrando nunha
escola de negocios. Na graduación desta rapaza só unha persoa falou en galego,
un escocés, o resto, e a pesares de que a escola é dunha empresa galego, falaron nun castelán perfecto, sen acentos nin nada que lles rebaixara categoría.
Xa con este tipo de evento vedes que tipo de educación deberon recibir. Pois o bo vestir era indispensable, así como as ideas de dereitas, xa que era o ostracismo o espazo reservados para eses "comunistas", por lóxica,
é un sitio que respecta a liberdade de expresión e o pensamento crítico... ou non, da igual, para os negocios iso non se precisa, e precisamente son iso, negocios.
Resulta que os de boas notas e
os máis capacitados saen xa con traballo (supoñemos que o comunista este estará en
paro). Os soldos rodan os 2.000 euros o cal compensa a millonada que gastaron na escola de negocios (que a xente que leva traballando máis tempo e sen cartos para esa escola... en fin... son uns envexosos). Polo que
saes con traballo, bo soldo, experiencia... todo idílico.
Pero o
capitalismo non da máis do que recibe. Unha das aprendizaxes da escola que van a lume é o compromiso coa empresa que te contrate. E iso é aproveitado pola empresa dun xeito demencial.
Xornadas de 12 horas que, de non cumplirse, estarás mal vista e co risco de perder ese ascenso que te libere de traballar as 12 horas, ou peor, de perder o teu emprego.
¿Sindicato? Non... a forza do sindicato radica en que todos e todas as traballadoras estean dentro e fagan forza. Unha soa persoa no sindicato será mal vista e elevada á lista negra polo que ata pode non volver ser contratada nunca máis.
Os directivos son xente nova porque non se aguanta este ritmo, e a primeira carga familiar implica o abandono obrigado xa que outra alternativa é o abandono real dos fillos.
E estas empresas, en convenio coa escola, o ten moi ben montado. Os gastos de busca, selección e formación do persoal son elevados, para ser eficaces. Estas empresas precisan de xente formada e con ganas de traballar. Asi, a escola de negocios cobra unha millonada aos aspirantes a un posto por buscalos, seleccionalos e formalos e afórralle os cartos á empresa. Isto lle permite ter a xente nova, con ganas e experiencia (e que saben específicamente o que teñen que facer) polo que son efectivos 100% dende o primeiro día. O soldo é grande, si, pero se o divides entre as horas traballadas convírtese nun normaliño, e con menos xente contratada (e máis horas traballadas) aforras gastos de coordinación.
¿Se se queiman? Da igual, outra nova remesa de xente nova e con ganas de cobrar moito e sacar rendabilidade aos cartos que sacaron está en camiño. Así se aforra en trienios. Ademais nunca despides, vanse eles.
A alternativa desta xente unha vez queimada e que deixa o traballo?
Intentalo noutra empresa de "menor prestixio" pero que teña un bo horario e estas cousas, ou facerte a túa propia. De calquera xeito, estas empresas deben gastar en buscar, seleccionar e formar ao persoal, e se queren ter a mesma eficcia que a anterior, contratar a máis xente e invertir en coordinación. Partindo de que a anterior non ten estes gastos polo que pode cobrar menos, e aínda por riba, ten xente nova e ben vestida... a competencia é a competencia, e segundo as leis do mercado, unha debería desaparecer...
Agora pensemos en que bo é o capitalismo. Éste é o capitalismo en estado puro. Calquera "pero" faría que non fose capitalismo.
Moita sorte
Reflexiones de Xacobe
