En apoio á apostasía

Bo día Son cristián. Si, e como cristián e practicante digo o seguinte: "Non quero á igrexa católica". Por varias razóns. 1.- Primeiramente, porque entenden o que lles da a gana. E é certo, estes iluminados de Deus critican aos testemuños de Jeová por ler a biblia ao pé da letra cando eles fan o mesmo. Un exemplo, o divorcio. Na época de Xesús, repudiar á túa muller por vella, a cal acababa abandonada e na rúa, e irse con outra máis nova era habitual. Pois ben, Xesús criticou isto dicindo que era o mesmo engano casar con outro despois de repudiar que antes. Que gran verdade! Que entende a igrexa? Que colleu Xesús e fixo do matrimonio algo tan sumamento ríxido que é pecado o divocio de mutuo acordo. 2.- O punto anterior é máis gordo cando contamos que da Biblia excluíronse libros por fantasiosos, nos que sucedían cousas como que María tiña sede, e unha palmeira axeaonllábase para darlle un coco, no que o divertimento de xesús era dar vida a paxaros de barro ou que matou un neno por meterse con el. Estes chámanse apócrifos. Agora, os que entraron na biblia, en moitos casos se lles nega o simbolismo. Agora o inferno existe, cando o anterior papa dixera que era un sitio teolóxico (cando a túa vida se rixe por valores contrarios a cristo, a túa vida será triste e baleira, cousa que me parece coherente). Agora seica é real e eterno. 3.- Porque usan unha explicación nociva e simplista. Cando un matrimonio está mal, é porque "no está Dios en el". Xa non vale con estar mal pola situación familiar que aínda te tes que sentir culpable pola túa falta de fe. O mesmo pasa con cousas como as depresións, ao ser pola falta de Deus, a persoa é aínda máis culpable que o que xa se sinte. 4.- E en relación co anterior. Fronte o modelo de responsabilidade, está o de culpabilidade. Por todo debes sentirte culpable, a culpa é a base de todo. Tanto, que se non te sintes culpable e que non estás en contacto con Deus. Esquece o valor do sacramento do perdón (que agora se converteu en, confiesa, síntete mal e reza para compensar) de que era realmente o valor de sentirse perdoado por Deus. 5.- Instauración do carné por puntos. O que importa non é vivir a túa vida en coherencia cunha fe, senón rezar o rosario e ir a misa. Se fas iso, da igual o resto, estará ben... 6.- Organización antidemocrática. Isto está claro. A xerarquía eclesial semella a esas democracias nas que só os cidadáns (nin pobres, nin mulleres, nin escravos) tiñan dereito a voto, pero isto aínda máis agudizado. 7.- Se quedan nas formas e esquecen o fondo. A misa era un sitio de encontro da comunidade e comida común na que un discípulo relataba a súa experiencia de vida en cristo e se compartía. Agora, o feito de propoñer comulgar con pan normal parece blesfemia. En definitiva. Se eu fose o demo, posuiría aos altos cargos eclesisiais e, como diría From, os convertería en Necrófilos (en aqueles que respetando as normas, esquecen os obxectivos) para que esqueceran a mensaxe Biófila de Xesús (as normas son para cumplir os obxectivos, se unha norma non te permite cumplir o teu obxectivo, quítaa). E remato con dúas citas que mostran isto: "Entonces le preguntaron: ¿Está permitido sanar a un enfermo en sábado? Jesús les contestó: ¿Quién de ustedes, si tiene una oveja y se le cae a un pozo en sábado, no va y la saca? Pues ¡cuánto más vale un hombre que una oveja! Por lo tanto, sí está permitido hacer el bien los sábados" Rompamos as reglas cando sexa positivo, e lembremos que a norma é para a persoa, non a persoa para a regla. Acaso as misas en latín son para xente con máis fe? "Si tu mano te hace caer, córtatela: más te vale entrar manco en la vida, que ir con las dos manos al infierno.". Aquí Xesús di que nos desfagamos de aquilo que nos dificulta na nosa madurez persoal. Aínda que nos doa, tanto como quitarnos un ollo, os cristiáns ao mellor deberiamos vivir sen igrexa. Espero xerar debate. Sorte Reflexiones de Xacobe